ارگ باستانی نوشیجان؛ گردشگری به دوران مادها (+عکس)
تاریخ انتشار: ۲۳ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۹۴۴۳۵۶
ارگ باستانی نوشیجان از قدیمیترین نیایشگاههای خشتی جهان، شاهکاری ماندگار از هزاره اول میلادی است که با قرارگیری بر بلندای تپهای وسیع، یکی از مقاصد مهم گردشگران خارجی و داخلی استان همدان است و هر ساله به ویژه در ایام نوروز گردشگران خارجی بسیاری به این اثر مهم تاریخی ایران کهن میکشاند.
به جرات میتوان گفت ارگ نوشیجان امروز بر بام گردشگری خارجی شهرستان ملایر نشسته و در کنار دهها اثر تاریخی و جاذبه طبیعی، این تنها بنای ناشناخته ایران است که همچون نگینی ارزشمند، تاریخ و تمدن نیاکان و گذشتگان در دل تاریخ این مرز و بوم نهفته دارد و رازهای زیادی را در لایههای خشتی خود حفظ کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش ایرنا، نوشیجان زندگی سه دوره ماد، هخامنشی و اشکانیان را نشان میدهد، به طوریکه زندگی در دوره مادها، از بقیه دورانها شاخصتر بوده و نتیجه یک کشف خارق العاده بود که در دل این تپه بنایی خشتی سه طبقه کشف شد که هر طبقه متعلق به یک دوره تاریخی است.
امروز به جهت حفظ این اثر منحصر به فرد تاریخی ایران زمین؛ با تعیین حریم مجموعه، محوطهسازی، ایجاد کمپینگ و تجهیزات گردشگری، فرصتی مهیا شده تا هر ساله ارگ باستانی نوشیجان میزبان گردشگران داخلی و خارجی بیشماری باشد.
«ارگ نوشیجان» را بسیاری از باستان شناسان یک دژ معبد تاریخی و مهم میدانند که روزگاری هم کاربرد دفاعی داشته و هم مکانی برای نیایش بوده و خیلیها هم این بنای خشتی و شگفتانگیز را با همان نام آتشکده نوشیجان به یاد میآورند، اما چه چیزی این بنای تاریخی و باستانی را تا بدین حد ارزشمند کرده است؟
سال ۱۳۴۳ این تپه باستانی کشف شد و سال ۱۳۴۶ یک باستان شناس انگلیسی و تیم همراهش در این منطقه حضور پیدا کردند که این حضور قریب به یک دهه زمان برد، تا جاییکه تا سال ۱۳۵۶ حدود ۶ فصل کاوش باستان شناسی به سرپرستی «دیوید استروناخ» بر روی این تپه ساده صورت گرفت.
آپادانا؛ تالارهای باشکوه دوران باستاندژ معبد خشتی نوشیجان از بخشهای مختلفی تشکیل شده و استروناخ باستان شناس انگلیسی که نخستین اکتشافات را در نوشیجان انجام داد، به دنبال ردپایی از مادها این تپه را مورد واکاوی قرار داد و طی کاوشهایش به لایههای مختلفی رسید، لایه سطحی مربوط به اشکانیان بود که پس از مطالعات علمی برداشته شد، لایه دوم نیز که یادگاری از دوره هخامنشی است و پس از انجام مطالعات کارشناسی کنار گذاشته شده، تا لایه سوم و متعلق به دوره مادها که به طرز شگفتانگیزی سالم مانده بود، بیرون میآید.
طبق آزمایشات باستان شناسی قدمت این بنا چیزی در حدود ۲ هزار و ۸۰۰ سال تخمین زده شده و بر طبق این تخمین، مادها در عصر آهن و فواصل قرون هشتم تا ششم پیش از میلاد اقدام به ساخت این شاهکار زیبای خشتی کردهاند.
بقایای نخستین معبد یا همان آتشگاه در ضلع غربی نوشیجان قرار گرفته، معبدی که در راستای شمالی جنوبی ساخته شده و بر روی دیواره شمالی سه حفره نامحسوس طاقچه مانند به چشم میخورد و در ضلع جنوبی معبد هم سکویی است که به اعتقاد باستان شناسان محل قرارگیری ستونهای معبد بوده است.
«آپادانا» اصطلاحی است که به تالارهای ستوندار دوران باستان اطلاق میشود، تالار کمی آن سوتر از اولین معبد قرار گرفته و شامل ۱۲ ستون در سه ردیف چهارتایی است، این ستونها وزن سقف تالار را بر دوش میکشیدهاند، اما از ستونهای چوبی و یا پایههای سنگیشان اثری بر جای نمانده است، در حالیکه به نظر میرسد در دوره استروناخ هنوز پایههای سنگی ستونها موجود بودهاند.
تالار مستطیل شکل است و بنابر نظر برخیها متعلق به دوره هخامنشی است و به جای جنبه تشریفاتی جنبه مذهبی داشته و نمونههایی از این تالارهای ستوندار در نقاط دیگر مشاهده شده که این تالارها دارای چاههایی عمیق بوده که مردم نذوراتشان شامل گندم را برای پیشکش به آناهیتا الهه باروری و حاصلخیزی در آن میانداختند و به نظر میرسد با روی کار آمدن داریوش هخامنشی و اعلام رسمی آئین زرتشت و بسته شدن معابد، مهرپرستی این تالار برای پرستش آناهیتا برپا شده است.
نوشیجان نمونه بارز طاقهای ضربی معماری ایرانییکی دیگر از جذابیتهای این تالار ستوندار طاقهای بکار رفته در درگاههای ورودی این تالار است، طاقهایی ضربی که نمونه نخستین طاقهای ضربی در معماری ایران باستان به شمار میرود و نشان از هوشمندی سازندگان بنا دارد، نکته جالب دیگر در مورد تالار ستوندار نوشیجان الگوبرداری و تاثیرپذیری از معماری اورارتویی است که در مناطقی همچون آلتین تپه به چشم میخورد و نمونهای از نخستین تالارهای ستوندار در معماری ایران باستان به شمار میآید.
زیباترین بخش نوشیجان همین معبد مرکزی است که دومین آتشکده ساخته شده در این مجموعه خشتی است، این آتشکدهها در زمره نخستین آتشکدههای محصور در فضای بسته نیز قرار میگیرند که در نوع خود جالب توجه و بسیار ارزشمند است، معبد مرکزی آنطور که از نامش پیداست در مرکز این سازه خشتی عظیم قرار گرفته و نزدیک به تالار آپاداناست.
آتشکده از بخشهای مختلفی تشکیل شده و در ضلع شمالی آن نیز آتشدانی نصب شده بود که متاسفانه توسط باستان شناس انگلیسی از کشور خارج میشود.
استروناخ معتقد بود خشتهای بکار رفته در اطراف سازه معبد جهت استحکام بنا در برابر هجوم بیگانگان بوده است، اما کشفیات جدید نشان میدهد این چهار میلیون قطعه آجر خشتی جهت پوشاندن بنای معابد از نظرها بوده است، تلاشی که سبب شد تا این بنا از گزند زمان در امان بماند.
یکی دیگر از مهمترین بخشهای این سازه خشتی چهار اتاق مستطیل شکل است که در ضلع شرقی قرار گرفتهاند، اتاقهایی موازی که سقفهای طاقی شکل آنها فرو ریختهاند و انبارهایی برای ذخیره مواد غذایی بوده است، در ورودی این انبارها اتاق نگهبانی تعبیه شده که نشان از اهمیت این اتاقها دارد.
نوشیجان دارنده ۱۰ شاخص از اولینهای دنیاتونل درست در وسط تالار آپادانا قرار گرفته و گمانه زنیهای بسیاری در مورد کاربرد آن وجود دارد، دورتادور مجموعه خشتی نوشیجان را حصاری بلند و خشتی فرا گرفته، در برخی قسمتهای حصار شیارهایی به چشم میخورد که بنابر نظر کارشناسان، محلی برای کمین تیراندازان بوده و هم اکنون حصار تقریبا از بین رفته و تنها بخشهایی از آن باقی مانده است.
اما کشفیات نوشیجان به همین جا ختم نمیشود، ظروف سفالی و همچنین اشکال نقرهای که در واقع اولین پول رسمی در سراسر جهان محسوب میشده، نیز در این محوطه کشف شده، حلقههای توخالی نقره که در بین مادها سیگلو نامیده و پایه پولهای دوران هخامنشی نیز محسوب میشود.
با توجه به گردشگرپذیر بودن این بنای خشتی جهان، پاکسازی، زیباسازی، نصب کمپینگ، آلاچیق، نصب چادرهای مسافرتی برای استفاده گردشگران در ایام تعطیل سال، نصب سیستمهای نورپردازی و وجود راهنمایان گردشگری برای معرفی ارگ نوشیجان به بازدیدکنندگان از جمله برنامههای اجرایی میراث فرهنگی برای استقبال بیشتر از این ارگ است.
ارگ نوشیجان به دلیل منحصر به فرد بودن آن سال ۱۳۹۴ تبدیل به پایگاه ملی شد که این پایگاه ملی به حفظ آثار مرمت شده، ایجاد زیرساختهای گردشگری، حفاظت، پژوهش و اختصاص اعتبار زیرساختهای گردشگری بنا کمک میکند.
ارگ باستانی نوشیجان دارای ۱۰ مورد از اولینهای دنیا و تکنیکهای بدیع است و به عنوان یکی از اضلاع گردشگری شهرستان ملایر، در نوبت ثبت جهانی قرار گرفته است و نوروز گذشته بیش از سه هزار گردشگر از این جاذبه زیبای توریستی بازدید کردند.
این اثر تاریخی در سوم بهمن ۱۳۴۶ با شماره ثبت ۷۶۳ بهعنوان یکی از آثار تاریخی ایران ثبت ملی شد.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: ارگ نوشیجان همدان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۴۴۳۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اسراری که گورهای تاریخی افشا کردند
باستانشناسان با کاوش در نقاط مختلف جهان گورهایی باشکوه و در برخی موارد حیرتآوری را کشف کردهاند، که اطلاعات جالبی را از زندگی گذشتگان افشا میکند.
به گزارش ایسنا، گورهای انسانها از تلخترین و البته مهمترین بقایای بهجامانده از دنیای باستان اند و مردم به روشهای مختلفی در آن دفن میشدند، از خاکسپاری در داخل اهرام عظیم گرفته تا انداختن جسد در باتلاق، روش دفن و خاکسپاری مردم در دورهها و نقاط مختلف جهان گوناگون بوده است.
در برخی موارد، مردم میترسیدند مردهها زنده شوند و آسیب بزنند، در نتیجه گاهی اجساد را قطع عضو میکردند و یا آنها را میبستند.
در ادامه، منتخبی از این گورها را که «لایو ساینس» شناسانده و بخش نخست آن چندی پیش منتشر شد، معرفی میشود:
«پسوسنس یکم»
«پسوسنس یکم» فرعونی بود که در طول سلسله بیستویکم مصر، یعنی در حدود ۳۱۰۰ سال پیش حکومت میکرد. در سال ۱۹۴۰ میلادی بود که مقبره او در شهر باستانی «تانیس» کشف شد. او را با نقابی از جنس طلا به خاک سپرده بودند. درونیترین تابوت در تابوتدان او از نقره ساخته شده بود، از اینرو برخی از نویسندگان امروزی، «سوسنس یکم» را «فرعون نقرهای» نامیدهاند. اشیاء مخصوص خاکسپاری نفیسی از جمله گردنبند و دستبند ساختهشده از فلزات گرانبها و جواهرات نیز در این مقبره کشف شد. با وجود تمام این آثار چمشگیر، کشف این مقبره در مقایسه با کشف مقبره «توت عنخ آمون» مورد توجه مردم قرار نگرفت که البته بخشی از آن به دلیل کشف مقبره «پسوسنس یکم» در دوران جنگ جهانی دوم بود.
«مقبره آمفیپولیس»
مقبره آمفیپولیس که قدمت آن به قرن چهارم پیش از میلاد بازمیگردد، در «مقدونیه» واقع در یونان ساخته شده است و در طراحی آن جزئیات زیادی به کار رفته است. ابوالهولهایی در این مقبره قرار دارند که از دروازهها حفاظت میکنند، همچنین مجسمههای زن و موزائیکهای تصویرگر داستانهای اساطیر یونانی نیز در آن قرار دارد. با اینکه بقایای دستکم پنج انسان در این مقبره کشف شده است، هویت این افراد یا اینکه مقبره برای چه کسی ساخته شده است، مشخص نیست. قدمت این مقبره به دوران «اسکندر مقدونی» باز میگردد و این احتمال وجود دارد که برای یکی از اعضاء خانواده و یا یکی از دوستان او ساخته شده باشد.
«اوتسی مرد یخی»
بقایای یخزده و سالم مردی که «اوتسی» نام گرفته است، به بیش از ۵۳۰۰ سال قبل تعلق دارد و توسط محققان در مرز ایتالیا و اتریش در سال ۱۹۹۱ میلادی پیدا شد. تحقیقات نشان داد که این مرد ۱.۶ متر قد داشته و در زمان مرگ حدودا ۴۵ ساله بوده است. او پس از اصابت یک تیر جان خود را از دست داده است. همچنین اثری از یک زخم عمیق در دست راست او وجود دارد که احتمالا حین جلوگیری از اصابت تیر ایجاد شده است.
«مقبرههای سلطنتی اور»
مقبرههای سلطنتی «اور» که به حوالی ۴۵۰۰ سال قبل تعلق دارند، از حدود ۱۶ مقبره تشکیل شدهاند که به افراد سطلنتی یا اشرافزادگان جامعه تعلق داشتند. این افراد به همراه اشیاء نفیسی از جمله سربند، گردنبند و گوشواره دفن شده بودند. از جمله اشیاء قابلتوجهی که در این مکان کشف شده است به یک چنگ میتوان اشاره کرد که به شکل سر یک گاو نر طراحی شده بود. در نزدیکی این مقبرههای سلطنتی همچنین افرادی به همراه اشیاء خاکسپاری به مراتب سادهتر دفن شده بودند.
در این زمینه بخوانید:
داستان کشف مقبرههای طلایی
«قبرهای چاتالهویوک»
قدمت محطوطه «چاتالهویوک» در ترکیه به بیش از ۹هزار سال بازمیگردد و این محوطه یکی از قدیمیترین سکونتگاههای کره زمین شناخته میشود. در این سکونتگاه هیچ خیابانی وجود ندارد و ساختمانها به اندازهای به یکدیگر نزدیک بودند که مردم با استفاده از نردبانهای روی سقف، وارد آنها میشدند. باستانشناسان همچنین به این نتیجه رسیدند که مردم در زیر ساختمانها دفن میشدند و در برخی از موارد تا ۳۰ نفر در زیر یک ساختمان دفن میشد. در سال ۲۰۱۱ میلادی نتایج یک تحقیق نشان داد افرادی که زیر ساختمانها دفن میشدند، اغلب از لحاظ بیولوژیکی با یکدیگر رابطه نداشتند که نشان میدهد خویشاوندی عامل مهمی در انتخاب محل دفن نبوده است.
«تابوتدان پایان دنیا»
در سال ۲۰۱۸ گروهی از باستانشناسان یک تابوتدان سیاه و گرانیتی در ابعاد ۲.۷ در ۱.۵ در ۱.۸ متر را در اسکندریه واقع در یونان کشف کردند. کشف این تابوت بسیار مورد توجه قرار گرفت و برخی در فضای مجازی این موضوع را مطرح کردند که باز کردن تابوت میتواند نفرینی را رها کند که ممکن به پایان رسیدن دنیا منجر شود. زمانی که باستانشناسان در این تابوت باز کردند، دریافتند که آب فاضلاب به درون آن راه یافته است. کاوشگران همچنین بقایای سه انسان به همراه حکاکیهایی روی ورقههای طلا پیدا کردند. قدمت تابوتدان به حوالی بعد از فتح این مکان توسط «اسکندر مقدونی» در سال ۳۳۲ پیش از میلاد بازمیگردد، اما مشخص نیست که این تابوتدان برای چه کسی ساخته شده است.
«مقبره سن پیتر»
مقبره «سن پیتر» در زیر محراب کلیسای سنت پیتر در واتیکان واقع شده است، یعنی نزدیک به منطقهای که اعتقاد بر این است که او در قرن اول پس از میلاد به صلیب کشیده شده است. چندین قبر با بقایای انسان در داخل مقبره قرار دارد، همچنین مجموعهای از استخوانها در این مکان وجود دارد که برخی معتقدند به «سن پیتر» تعلق دارد.
«مقبره سئوس سوم»
«سئوس سوم» (Seuthes III)، پادشاه «ادروسی»، قلمرویی واقع در «تراکیه» (سرزمینی در جنوب شرق اروپا) بود که در طول قرن چهارم پیش از میلاد حکومت میکرد. این پادشاه زمانی که در گذشت، در مکانی که اکنون مرکز بلغارستان محسوب میشود، دفن شد. در مقبره او اشیاء خاکسپاری مختلفی از جمله یک تاج طلا، جام طلا، سلاح، سپر و یک کلاهخود برنز و یک سردیس برنزی که احتمالا تصویرگر خود شاه است، وجود داشت. مقبره او زیر تپهای به ارتفاع ۲۰ متر و قطر ۹۰ متر قرار دارد.
«مقبره هادریان»
مقبره هادریان که در رم واقع شده است، مقبرهای است که برای «هادریان»، امپراتور روم ساخته شده است و در آن خاکستر این امپراتور، همسر و تعدادی از جانشینانش نگهداری میشود. این ساختمانِ استوانهای ۵۰ متر ارتفاع دارد و بعدها به قلعهای تبدیل شد که در مقطعی توسط پاپ مورد استفاده قرار گرفت. این مکان اکنون یک موزه را در خود جای داده است.
«تئودوریک بزرگ»
مقبره تئودوریک برای «تئودوریک بزرگ» (حکومت در حدود ۴۷۱ تا ۵۲۶ پس از میلاد) ساخته شد که پادشاه «استروگوتها» بود. این مقبره یک سازه مدور واقع در «راونا» در ایتالیا است. این سازه دو طبقه ۱۵ متر ارتفاع و ۱۱ متر قطر دارد و از دستکم ۲۳۰ تن سنگ ساخته شده و سقف آن به صورت گنبدی طراحی شده است. پس از اینکه امپراتوری بیزانس در سال ۵۴۰ «استروگوتها» را شکست داد، آنها بقایای تئودوریک را برداشتند و مقبره را به کلیسا تبدیل کردند.
«هرم جوزر»
«جوزر»، یکی از فرعونهای مصر بود که حدود ۴۷۰۰سال قبل حکومت کرد. او یک هرم پلکانی را در «سقاره» ساخت. این هرم نخستین هرمی بود که در مصر ساخته شد و ارتفاع آن به ۶۰ متر میرسید و در مجموع از ۶ طبقه پلکانی تشکیل شده بود. تونلهایی که زیر این هرم ساخته شده است یک هزارتو به طول ۵.۵ کیلومتر را تشکیل میدهد و داخل آنها یک اتاقک خاکسپاری قرار دارد که «جوزر» در آن دفن شده است. با اینکه اثری از مومیایی او وجود ندارد، اما ۳۲ تکه از تابوتدان گرانیتی فرعون در این اتاقک پیدا شد.
در این زمینه بخوانید:
نخستین هرمی که ساخته شد
«مقبره سلطنتی مایا»
در ژانویه سال ۲۰۲۴ باستانشناسانی از دانشگاه تولین از کشف مقبره ۱۷۰۰ساله یک پادشاه «مایا» در محوطهای واقع در «چوچکیتام» (Chochkitam) در «گواتمالا» خبر دادند. در این مقبره یک نقاب یشم، صدف نرمتنان و طراحیها و کندهکاریهایی روی استخوان ران انسان پیدا شد. یکی از این کندهکاریها فردی شبیه به یک پادشاه را به تصویر میکشد که یک نقاب یشم شبیه به آنچه را که در مقبره پیدا شده است، دست دارد. نوشتههای کشفشده نیز به پدر و پدربزرگ پادشاه اشاره دارند و آنها را به حکمرانان شهرهای «تیکال» و «تئوتیئواکان» مرتبط میکنند.
در این زمینه بخوانید:
کشف شگفتانگیز درباره پادشاه فراموششده
انتهای پیام